درباره یو پی اس ها

یک یو پی اس با شارژ ۱۰۰ درصد خیلی معنای خاصی ندارد، به جز این که باتری ها تا حداکثر ظرفیتشان شارژ شده اند. بسیاری از واحدهای یو پی اس مستلزم تست شدن تحت بار هستند تا مشخص شود که آیا باتری ها در طول زمان افت کرده اند یا خیر.

طول عمر باتری های یو پی اس معمولاً بین ۳ تا ۶ است، که به شرایط و طرز نگهداری بستگی دارد. در آن زمان، تکنسین‌ها باید باتری ها را جایگزین کنند تا از عملکرد صحیح واحد اطمینان حاصل کنند. تحت نظر قرار دان علائم مشکلات می‌تواند تضمین کننده‌ی سرویس دهی دائمی به تجهیزات و تاسیسات، و در بسیاری از موارد، تضمین کننده‌ی سالم تر بودن خط پایینی باشد.

خوشبختانه، بسیاری از یو پی اس های جدیدتر، سیستم های نظارتی پیشرفته ای دارند که وضعیت سیستم برای آیتم هایی همچون ولتاژ سیستم، زمان پشتیبانی باتری، و برنامه زمانی تست باتری یو پی اس را فراهم می کنند. اطلاعات دیگری که سیستم بر آنها نظارت می کند عبارت اند از این که آیا یو پی اس دارد به وسیله‌ی باتری ها، شبکه برق یا کنارگذر تعمیر و نگهداری کار می کند.

بسیاری از سیستم ها می توانند در صورت بروز مشکل به تکنسین ها هشدار بدهند. این اطلاعات مخصوصاً در زمانی که تکنسین ها در محل حضور ندارند یا تجهیزات را از راه دور نظارت می کنند، می توانند مفید باشند. برخی از یو پی اس ها می توانند در صورت دریافت هشدار پایین بودن باتری، کامپیوترهای درون یک شبکه را به صورت کنترل شده، خاموش کنند.

تکنسین ها همچنین باید با استفاده از چک-لیستی از آیتم هایی که باید پوشش داده شوند، تجهیزات فیزیکی را به صورت سه ماهه، شش ماهه یا سالانه بیازمایند. این جدول زمانی باید شامل موارد زیر باشد:

• انجام بازرسی های چشمی برای فرسودگی و فساد باتری و اجزای عایق کاری.
• تمیزکاری و مکش کردن محفظه
• نظارت بر دما و رطوبت محفظه
• انجام اسکن های حرارتی، که می تواند نقاط دما-بالایی که اولین نشانه‌ی خرابی قطعات هستند، نشان دهد.
• تست کردن بقیه اجزای سیستم الکتریکی، مثل سوئیچ های انتقال، قطع کننده های مدار، و کنارگذرهای تعمیر و نگهداری.